vivimos sen sabelo nun universo de asonancias, de analoxías esquecidas apenas entrevistas; a historia das nosas relacións co mundo é a dunha continuidade rota e renovada sen cesar. Nas lindes da cegueira, vimos claramente esas franxas negras que rodean sempre a luz máis resplandecente, pero, aínda onte, ignorabámolo e opoñiamos inxenuamente o fulgor do lóstrego nocturno ao do céo azul que treme no medio do día
MARCEL HAVRENNE (1912-1957) fragmento de Pain noir et des roses, Bruxelas, 1957
 |
| rosa das brincas |
Ningún comentario:
Publicar un comentario