A DESILUSIÓN

Burn season



Branco e negro e branco e negro
atención, quero aprendervos a morrer,
pechade os ollos, apretade os dentes,
clac!, xa vedes, non é difícil para nada,
non hai nisto misterio ningún.

Fálovos desapaixoadamente,
negro e branco e negro e branco,
clac!, mirade que pronto se aprende,
fálovos sen amor,
e sen embargo ben sabedes...
_ cómpre levar a evidencia ata o absurdo_

Branco e negro e branco e negro e negro e branco,
se as nosas almas mudasen os seus corpos,
nada cambiaría,
así que non faledes máis de corpos e almas.

Branco, negro, clac! iso é todo
o que podemos concebir unido,
( a que non ten nada de tráxico?)

Fálovos sen paixón
branco, negro, branco, negro, clac!,
é o meu berro eterno de moribundo,
ese berro branco, ese furado negro...
boh! Non entendedes nada,
nin existides tampouco
estou eu só para morrer.


RENÉ DAUMAL: Le Contre-Ciel, incluído en Poésie noire, poésie balnche, NRF, París, 1954

A REVOLUCIÓN NO VERÁN

A luz é excesiva. Os homes corren a mercar panos, e iso non serve para tirar os mocos.

Último recurso: a eclipse, acrobacia celeste.

No entroido cósmico, ese home que toma a serio o seu papel de planeta.                    Arde o sol en efixie, ironía da fortuna, chanza de escravos.

Que non rían de máis. Os escravos dan volta arredor da moa que moe o baleiro. A suor emborracha os astros; o sol barrigudo arrástrase polo po das rutas, un ollo rebentado ábrese no céo e os escravos de espaldas brillantes escachan a rir.

RENÉ DAUMAL: Poésie noir, poésie blanche, Paris 1954

operarios da fábrica de salgadura de Anido, 1900