Sabemos, si, que hai mundo.
Testemuñas vagas del, escachar de ondas,
os bruídos, rechouchíos, berros rotos,
rabuñan gabeándoo, chovéndoo,
o gran silencio, que reservamos,
illa habitada só por dúas voces.
Do naufraxio tristísimo, na alba,
daquel calar onde se abolía
o que non era nós en nós,
ficamos só,
prendidos aos refugallos do silencio,
ti e máis eu, os fuxidos de puro milagro.
Razón de amor, 1936
Ningún comentario:
Publicar un comentario