TRANSMIGRACIÓN
Esta enerxía xa non vai ter fin,
non foi creada nin será destruída.
Irá ocupando diferentes vidas,
transformándose en emocións alleas
tatuadas noutros corpos paralelos,
en simultáneas procesións
sen pausa.
Nun cálido universo apaixoado
voume dosificando con usura,
ata que chegue a hora de voltar,
canso e feliz,
ao punto de partida.
agosto, 95
Lois Pereiro (1958-1996): Poesía última de amor e enfermidade 1992-1995, Edicións Positivas, Santiago de Compostela, Decembro de1995.
1 comentario:
Lois, es o mellor da nosa xeración e sentímoste máis vivo ca nunca. Longa vida ao Incio e a tod@s @s poetas da nosa Terra.
Publicar un comentario