OS LAMENTOS DE ZIZI
Estou namorado da enfermidade do riso
faríame moi ben tela-
Puxen as espléndidas túnicas do Sudán
levei as magníficas halivas dos Irmáns Boudodin
beixei as cantareiras Fátimas do chulo de Adén,
escribín salmos gloriosos no café de Hakhaliba
pero nunca tiven a enfermidade do riso
así que non sirvo para nada
O graxento trapicheiro ofértame opio, kif, hashish,
mesmo zume de camelo,
nada pode satisfacerme-
Oh, amarga e maldita noite! ti de novo!
debo de novo arrincar os meus dentes irreais
espir o meu ser que non ri
entregar ao soño esta cabeciña melancólica?
Non son nada sen a enfermidade do riso.
O meu pai tena, o meu avó tívoa;
seguramente o meu tio Fez a terá, pero eu, eu
a quen mellor podería sentar
tereina algunha vez?
ONTE Á NOITE CONDUCÍN UN COCHE
Onte á noite conducín un coche
sen saber conducir
nin ter un coche
Conducín e atropelei
xente que amaba
... fun a 180 pola vila.
Parei en Hedgeville
e durmín nos asentos traseiros
...moi excitado pola miña nova vida.
NAS PAREDES DUN TRISTE CUARTO AMOBLADO
Penduro vellas fotos das rapazas da miña nenez-
co corazón roto sento, o cóbado na mesa,
o queixelo na man, estudando
os ollos orgullosos de Helen
a boca débil de Jane
o pelo dourado de Susan
A RAPAZA FUXIDA
Dende que ela fuxiu da casa
alguén realmente raro a persegue;
converteuse na súa paranoia.
Como un insecto, iso arrástrase a ras de terra.
E tanto ten onde vaia, iso séguea.
Detrás dela, na distancia
pode oír a súa nai berrando, berrando;
pero non pode volver.
REFLEXIÓNS SOBRE UNHA PELÍCULA XAPONESA
Por unha vez amemos algo xuntos
algo vermello
A chaira é ampla e moitas cores
acougan baixo o castiñeiro
Vaiamos alí
seremos amantes
Quero pasar vermella por entre os teus cabelos
Gregory Corso: Gasolina e outros poemas
http://listen.grooveshark.com/s/Faili+Faili+Oro/1pDGjO?src=5
Estou namorado da enfermidade do riso
faríame moi ben tela-
Puxen as espléndidas túnicas do Sudán
levei as magníficas halivas dos Irmáns Boudodin
beixei as cantareiras Fátimas do chulo de Adén,
escribín salmos gloriosos no café de Hakhaliba
pero nunca tiven a enfermidade do riso
así que non sirvo para nada
O graxento trapicheiro ofértame opio, kif, hashish,
mesmo zume de camelo,
nada pode satisfacerme-
Oh, amarga e maldita noite! ti de novo!
debo de novo arrincar os meus dentes irreais
espir o meu ser que non ri
entregar ao soño esta cabeciña melancólica?
Non son nada sen a enfermidade do riso.
O meu pai tena, o meu avó tívoa;
seguramente o meu tio Fez a terá, pero eu, eu
a quen mellor podería sentar
tereina algunha vez?
ONTE Á NOITE CONDUCÍN UN COCHE
Onte á noite conducín un coche
sen saber conducir
nin ter un coche
Conducín e atropelei
xente que amaba
... fun a 180 pola vila.
Parei en Hedgeville
e durmín nos asentos traseiros
...moi excitado pola miña nova vida.
NAS PAREDES DUN TRISTE CUARTO AMOBLADO
Penduro vellas fotos das rapazas da miña nenez-
co corazón roto sento, o cóbado na mesa,
o queixelo na man, estudando
os ollos orgullosos de Helen
a boca débil de Jane
o pelo dourado de Susan
A RAPAZA FUXIDA
Dende que ela fuxiu da casa
alguén realmente raro a persegue;
converteuse na súa paranoia.
Como un insecto, iso arrástrase a ras de terra.
E tanto ten onde vaia, iso séguea.
Detrás dela, na distancia
pode oír a súa nai berrando, berrando;
pero non pode volver.
REFLEXIÓNS SOBRE UNHA PELÍCULA XAPONESA
Por unha vez amemos algo xuntos
algo vermello
A chaira é ampla e moitas cores
acougan baixo o castiñeiro
Vaiamos alí
seremos amantes
Quero pasar vermella por entre os teus cabelos
Gregory Corso: Gasolina e outros poemas
http://listen.grooveshark.com/s/Faili+Faili+Oro/1pDGjO?src=5
1 comentario:
me encanta Corso, de lo mejorcito que salio de la Beat Gen.
Saludos findesemanianos.
Mikel
Publicar un comentario