O ARENQUE AFUMADO

e ezez que eztán fazendo aí?

Había un gran muro branco - espido, espido, espido
Contra o muro unha escaleira - alta, alta, alta
E no chan un arenque afumado - seco, seco, seco.


Chega el, levando nas mans - sucias, sucias, sucias
Un martelo pesado, un gran cravo - puntiagudo, puntiagudo, puntiagudo
Un novelo de bramante - groso, groso, groso


Daquela sobe a escaleira - alta, alta, alta
E crava o cravo puntiagudo - pam, pam, pam, pam, pam, pam
No alto do gran muro branco - espido, espido, espido


Solta o martelo - que cae, cae, cae
Ata ao cravo o bramante - longo, longo, longo
E, na punta, o arenque afumado - seco, seco, seco


Baixa da escaleira - alta, alta, alta
Lévaa co martelo - pesado, pesado, pesado
e logo marcha para outro lado - lonxe, lonxe, lonxe


E, despois, o arenque afumado - seco, seco, seco
Na punta do bramante - longo, longo, longo
Moi lentamente abanea - sempre, sempre, sempre


Escribín esta historia - simple, simple, simple
Para encabuxar as persoas - serias, serias, serias
E divertir os nenos - pequenos, pequenos, pequenos


Le Coffret de Santal
Charles Cros (1842-1888)
in Antoloxía do humor negro de André Breton

                                          
 O AUTOR DO ARENQUE AFUMADO PRESÉNTASE

Eu sei facer os versos perpetuos. Os homes

marabíllanse ante a miña voz que di a verdade.

A suprema razón que eu, orgulloso, herdei

non podería mercarse con todo o diñeiro do mundo.

Toqueino todo: o lume, as mulleres, as mazás;

sentino todo: o inverno, a primavera, o verán;

topeino todo, ningún muro puido determe.

Pero Fortuna di: cal é o teu nome?


.................................................................................................................................................................