12/11 de decembro do 2010
despois de fortes ventos outonais e férreos temporais o neboeiro empezou a abrir
vai calor, a pesar de ser decembro no hemisferio norte
volve saír o sol, doente, pero sae
hai grandes novidades na prensa e moita oferta no mercado
o gran magma da gran máquina continúa movéndose pero cos tempos tocados: o cronolóxico
e o meteorolóxico. Moito tememos que se está operando una gran mutación. Escasea o
crédito.
Xesucristo treme de pasión e agóchase morto de frío tras as columnas das igrexas
ao pope dálle cagarría
empezan a caer as columnas dos seus universos limitados
tremelicantes
hai máis dun século
mentras tanto
emerxen chaboliñas
nas ladeiras
onde sobreviven
forgetminots bravos
unos pirados afavordosdereitosedebereshumanos
poñerán patacas e cebolas esta primavera
regaranas coas súas bágoas emocionadas e agradecidas
e beberán con alegría o viño e o cava que sobrevivan
á transformación.
Estan vostedes invitados
a sumarse
á acción..............................mutante
http://listen.grooveshark.com/s/All_Along_The_Watchtower/2oi3F3
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
&&&&&&&
XIGA
Bótame polo menos un vistazo de arriba abaixo
olla como estou de cabo a rabo namorado
teño namorados os ollos
e teño a boca namorada
e teño o pé esquerdo namorado
e moito máis o pé dereito
teño tamén namoradas as escumosas íngoas
e o pene conmovido namorado coma os nenos das súas mestras
e os testículos ao bordo das bágoas de puro namorados
teño as mans pesadamente namoradas
teño namorado o peito combatente
teño con delirio namorado o cuspe
teño a vella cabeza gabacha perdidamente namorada
e namoradas coma virxes ridículas todas as súas ideas
e todas as miñas palabras namoradas ata o tatexo
e teño namorada a memoria
e namorada ata a abxección a imaxinación
teño o día e a noite namorados
teño namorada cada hora cunha ferida vermella e un sexo violeta
teño namorados os oídos e todo o que oen
e namorada a lectura de cada liña que leo e cada liña que penso
teño a intelixencia magnificamente namorada como unha estúpida
e teño namorado este dedo maimiño
e teño namorado o xesto co que escribo estas liñas
teño a voz con que te chamo namorada
e namorada a paciencia milagrosa en que te agardo
porque estou a agardarte namorado e non me deixes así
xunta apretadamente todo isto nunha aperta
dona dos enxamios e das fervenzas reúneme
recolle fortemente no teu abrazo de irmá insensata
apretados contra os teus peitos máis claros que os himnos
calmados no teu seo de cauce das febres caudais
todos estes pedazos doridos.
TOMÁS SEGOVIA
Nota: Xiga: Antiga danza popular, orixinaria de Inglaterra, de ritmo vivo
 |
| Dante e Beatrice Peter Van Oostzanem |
1 comentario:
Sabemos que, de cando en vez, xorden entre os seres humanos individuos que semellan exhalar amor do xeito en que o sol emite a súa calor...estas persoas habitualmente están dotadas dun gran potencial creativo... a estes seres que posúen a asombrosa capacidade do amor universal é frecuente que o amor sexual os traia totalmente sen coidado. A razón radica en que, para eles, existe unha relación orótica co mundo exterior que opera entre dito mundo e cada terminación nerviosa dos seus organismos. A totalidade dos seus corpos- psíquica, fisiolóxica e espiritual- é unha zona eróxena. A súa corrente de amor non está canalizada exclusivamente no sistema xenital, como no común dos mortais... Na nosa cultura reprimiuse espectacularmente esta particular expresión de amor , ata darlle a apariencia máis desxable que puidermos maxinar. Como resultado de dous mil anos de represión temos o sexo nos sesos. Non sempre é un lugar adecuado.
As persoas que exudan amor son coma ríos, en todo o sentido da palabra: flúen. E cando conseguen posesións e cousas que lles gustan tenden a entregalas. Canto máis dan, máis reciben. Alguén se decatou que , cando creas un vacío, máis substancias flúen para enchelo?
Alan Watts: O futuro da éxtase. Espectro do amor, 1974
Publicar un comentario