Adeus miña caravana
Meu refacho de loucura
Vereite algunha semana
No lado escuro da lúa
1
chegarás coma decote
pura improvisación
ceibarás xunto cun nome
un arranque de acordeón
2
o clarinete da risa
non se pode reprimir
pos na miña vida lisa
enruguiñas de elixir
3
espida como unha fada
vas nadando polo mar
andas pola miña ollada
como sirena a aboiar
4
mergullas nas miñas mans
como un seixiño pulido
sáenche do alento imáns
a volvérenme cautivo
5
o tempo de cuarzo ferido
atravesa lento o cuarto,
latexa en minutos espidos
labrado polos meus brazos
6
cando te observo deitada
ao sol morno do meu peito
éntranme pola ollada
saudades de non ser fento
7
coas miñas mans acado
ocos de profundas minas
douchas eu mesmo a puñados
as xemas con que te mimas
8
non sei se ti es consciente
do que está a suceder
un debecer insistente
por querernos volver ver
9
se un día tomas camiño
noutro lugar deste mundo
non esquezas o meu niño
tranquilo doce e profundo
10
cando te vas reformulas
o espazo que atrás deixas
neste oco quedo á espreita
de te ver chegar nas rúas
11
naquel tempo extraordinario
que de ti nada sabía
queda o pensamento estraño
de saber que te intuía
Adeus miña caravana
Meu refacho de loucura
Vereite algunha semana
No lado escuro da lúa
Instrucións: pódese ler de norte a sur ou de sur a norte, por estrofas ou por liñas.O resultado comunicativo é o mesmo, só hai cambios na formulación.
Ningún comentario:
Publicar un comentario