VÓS SABEDES EU SEI E TI SABES
que cando racha a sombra amarela
cando chimpa o gato de ollar irado
cando o vello barman se debruza na barra
cando dorme o colibrí
vós sabedes eu sei ti sabes
cando os tanques manobran en campos de batalla ficticios
cando os teus neumáticos percorren a autoestrada
cando o anano enchoupado de wuisqui barato berra a soas pola noite
cando crían con esmero os touros para os matadores
cando a herba te mira e as árbores te miran
cando o mar acubilla criaturas inmensas e verdadeiras
vós sabedes eu sei ti sabes
a tristura e a marabilla de dúas chinelas debaixo da cama
o balet do teu corazón en danza co sangue
rapaciñas do amor que algún día destetarán os espellos
horas extraordinarias no inferno
un xantar cunha ensalada noxenta
vós sabedes eu sei ti sabes
a final, tal como agora a coñecemos,
semella un truco vil despois do noso vil sufrimento mais
vós sabedes eu sei ti sabes
a ledicia que ás veces emerxe do nada
e atravesa como unha lúa falcón o imposible
vós sabedes eu sei ti sabes
a vesga loucura da euforia total
sabemos que á final non houbo engano
vós sabedes eu sei ti sabes
cando ollamos para as mans os pés as vidas a forma de ser
o colibrí durmido
os asasinados dos exércitos
o sol que te devora cando o ollas
vós sabedes eu sei ti sabes
que derrotaremos a morte
CHARLES BUKOWSKI: Poemas da última noite na terra, 1992
Ningún comentario:
Publicar un comentario