Staffan Mörling, o sueco de Beluso que dignificou os barcos dos pobres
NON NACÍN AQUÍ
a min atrapoume esa chaira que está detrás das ondas,
a que florece escura cando chegan as choivas,
a que no deixa un só día de ruxir
e abala inmemorial como un palpebrexo.
Eu non nacín aquí pero o mar fíxome seu:
eu non o amaba ao chegar pero agora ámoo,
ten o nome dos meus fillos que naceron onte
ten a forma das miñas mans que debuxaron a casa,
o amor e a súa sombra, a conciencia e o páramo.
A súa historia no é a miña historia nin aquí xacen os meus mortos,
a súa lingua érame estraña ata que empecei a pronunciala,
este foi o meu lugar cando aprendín a renderme.
Aquí cúmprese a sentencia que na auga está escrita:
somos sempre os primeiros á beira do mar,
en mans das ondas que non escoitan máis que o su propio latexo.
Rafael Felipe Oteriño, La Plata, Argentina, 1945
in Faro Vacío
Ningún comentario:
Publicar un comentario