VIAXE REAL

lety no país das marabillas

 VIAXE REAL

Lety vai de viaxe…lonxe…moi lonxe…ela soíña

Ignora cal é o medio

Ignora tamén o medo ao descoñecido

Chega a un lugar onde nunca estivo pero familiar, amigable e acolledor

Séntese ben recibida

É tratada con naturalidade

Iso agradéceo

Está no obradoiro dun orfebre, dun xoieiro, dun alfaiate

Que se adica a engastar xemas partindo da pedra bruta

Lety admira as pedras aínda sen pulir nin tallar

Colle nas súas augustas e aristocráticas mans unha especie de cuarzo rosa, é unha lasca grande

O alfaiate amósalle algunha das súas obras: pendentes, anelos, colgantes

Dille que escolla unha, que quere agasallala

Lety escolle unha bolboretiñas brillantes dun material semellante á mica ou á nácara

Son uns pendentes; non quere poñelos aínda, gárdaos nun peto do pantalón estilo xornalista de guerra

O xoieiro déixaa soa no obradoiro un momento…

Lety, curiosa, aproveita para botar un vistazo

Atopa uns enormes pendentes de prata finamente labrada con todo tipo de arabescos

Facendo un xesto mecánico e espontáneo garda un no peto

Parece non ser  consciente de que iso é incorrecto

Está roubando ao seu hospitalario anfitrión sen remorso ningún

Despois procede a apropiarse doutras alfaias coa naturalidade dunha expropiación forzosa sen manifestacións en contra

Sae do obradoiro

Lety accede á vivenda

Hai un neno metido dentro dun disfraz de bufón

Xoga con el

O neno ri e troulea con ela

Vén o pai do neno, o orfebre,

Nota que o neno súa e axúdao a quitarlle o disfraz que o está cocendo vivo

 Cando rematan a faena o home faille saber que anda buscando un gran pendente de prata

Lety adiviña que é o que ten ela no peto

Sácao e devólvollo así como o resto das xoias substraídas

Moi lonxe de botala a patadas

O home bótase a rir e aseguralle que pode coller o que queira

Non quero nada, dille Lety arrepentida . Rógolle que me perdoe

O home envólvea nunha aperta fraternal e amorosa mentres lle pregunta polas bolboretiñas brillantes de mica rosa

Busca nos petos e non están. Perdeunas.

Entra o resto da familia

Póñense a facer de comer

Todos, incluída a cronista,  temos fame

Lety acorda

Dáse conta que xa está de regreso do país

Do perdón e a xenerosidade.

Era un soño…claro! Que había ser senón un soño…

cabaliño do demo facéndolle un comentario a unha folla de abeleira sobre o bochorno que debeu sentir Lety