VISION EPIZOÓTICA

VISIÓN EPIZOÓTICA


Vexo  na miña cama
un mandril sentado,
semella estar morto;
de feito, non hai dúbida.
Non se move o seu nariz
nin chisca os ollos!
E o marrao aos seus pés
hai ben tempo que fede.


De onde veu, non son quen
de dicilo;
é grande e fero e papudo...
grande de máis para levalo a rastras.
Cal será o seu plan,
cal a marca ou o sinal?
Olleino e non puiden adiviñar
nada alén da liña mental.


Así que optei por soñar, e vin,
aínda sentado e morto
o mesmo que vin antes:
un mandril na miña cama.


Espertou co frío
dos seus pés e dos seus cadrís,
pilleino comendo ratos.
Sorriu cos seus terribles ollos,
rañou a cara e a cabeza
e despois o xeonllo.
" Que queres?", díxenlle,
" Que queres de min?"
Sorriu aínda máis e limpou
o cú cun nervio
de rato e entón chiou:
"Nada, eu quero nada."




http://amarellesbravos.blogspot.com/2010/11/o-imperio-da-cidades.html


http://listen.grooveshark.com/s/Epitaph+including+March+For+No+Reason+and+Tomorrow+And+Tomorrow+/2kfWwk

ui...que mono!




O AFUNDIMENTO DO NORDLING


Unha noite, cincuenta homes alonxáronse nadando de Deus
e afogaron.
Pola mañá, o Deus abandonado
meteu o seu dedo no mar,
tirou de alí cincuenta almas,
e sinalou co dedo cara a eternidade






TI,CUXA NAI FOI A AMANTE DA HERBA


Ti, cuxa nai foi a amante da herba na estación máis verde
nacerás bastardo nas súas cálidas verdes mans
e ela será efémera
e non lle dará tempo ensinarche o sol
e a chuvia e o vento
pero ti rolarás rolarás nas súas cálidas verdes mans
ata que a estación ciumenta a asasine
e chega o inverno!
Non serás grande abondo aínda para andar
para quitar a neve que a enterra
a túa nai levarate sobre a súa cabeza
poñerate moi perto do vento
e o vento buscará acubillo no teu oído
o lugar onde ningunha herba medra.
As nubes máis lentas serviranlle de guía
ela ha seguilas
polo neboeiro ata un chan de asfalto
onde, á final da viaxe,
ficarás orfo no asfalto dunha cidade...
e alí non medrará a herba e ningunha nube quedará.


A túa nai- a túa nai regresará a outra estación,
a outro amante de herba, e o seu amante non permanecerá.
O inverno quere a túa nai para el só
os seus ciúmes fan bastardos de todos nós.




Gregory Corso: Gasolina e outros poemas (1955)