Cando falo contigo, tranquilamente,
resúltame verdadeiramente encantador, falas tan tranquilamente!
Cando berro e che fago reproches,
berras, é divertido, e fasme tamén reproches
Se se me dá, mira ti por vacilarte
miña nai! corres as sete aldeas por me vacilar
E se che son fiel algún tempo
ti es, durante todo ese tempo,fiel
Se estou feliz, ti amósaste aínda máis feliz
entón, eu poreime máis feliz aínda, en fin de te ver feliz
Choro e ti choras ao meu lado
Teño présa e ti vés lixeiriña ao meu lado
Cando esvaezo, ti esvaeces
e eu esvaezo máis de sentir que ti esvaeces
Ah, di, cando morra, morrerás?
Ela: como te amo mellor morrerei máis ca ti
Espertei deste coloquio
Claro! era un soño( que había ser?) este coloquio
Paul Verlaine: Odas no seu honor
Ningún comentario:
Publicar un comentario