30/11/10

O Río do Esquecemento

Tigre real
Salvador Dalí


O LETEO

A amatista
Alphonse Mucha
Vén ao meu cor, alma cruel e xorda
Tigre adorado, monstro de ares ledos
Quero hai tempo mergullar os meus dedos
No esplendor  da túa crina morna;

Na túa roupa de arrecendos profundos
Repousar a cabeza dolorida
E respirar, murcha flor suicida,
O doce inar do meu amor difunto

Quero durmir! Durmir e non vivir!
No soño fondo e doce dos mortos
Espallarei bicos meus sen remorsos
Polo teu corpo tal o coiro a fulxir  

Para enxugar os meus saloucos mestos
De nada vale o abismo da túa touca;
O esquecemento mora na túa boca                                
E o Leteo esvara nos teus beixos.                              

O meu destino, agora xa propicio,
Acatarei porque é o meu fado
Mártir submiso, inocente e danado,          
Cuxo fervor atinxe o suplicio.                                     

Engulirei, por matar o rancor,
A nepentas e a boa cicuta                                             
Deica o máis fondo desta gorxa aguda                     
Que nunca estivo en cárcere de amor

Charles Baudelaire

1 comentario:

angola dixo...

aínda que sexa difícil de crer, dende que lle metín o dente a este marabilloso texto por 1º vez ata esta versión hai un tempo inconmensurable, só podería medilo unha árbore vetusta e singular, coma min mesma ás veces