A INMINENCIA

ser natural

Menhir 2

A INMINENCIA

non sabe o que é tocar

quen non tocou a túa man

Atopada por azar

Nun recuncho do serán

Non sabe o que é comer

quen non pasou fame negra

A fame de non te ver

faime tremer de impaciencia

Non me dá chegado a hora

De ir entre portas odiosas

Ao paso da túa aurora

Confiada  e victoriosa

Poño luz de semáforo intermitente

Por suposto suprimo a vermella

É máis que evidente

Abro a verde a toda vela

Abro que xa está vindo ela

Polos camiños de oriente

Que todo o tráfico  pare

Que cerren as tendas todas

Que non prendan as farolas

En vinte anos dobrados

Agarde eu polas pólas

O teu lento aproximarte

Que cante o moucho e que fuxa

Nós xa non lle temos medo

Que veñan curuxas e bruxas

Para que  nos leve o demo

Non sabe o que é bailar

quen non se perdeu contigo

en doce e morno abalar

De ir abrindo a modo un figo

Non sabe saudade dar

quen a ti non te saudou

Ninguén sabe abrazos dar

Como  cos ollos che  dou

Non sabe o que é perder

quen a ti non te perdeu

Non sabe o que é tremer

quen contigo non tremeu

non sabe o que é mirar

quen  a ti non te observou

………………………………

………………………………

………………………………

                 etc

(aquí pode improvisar un o que lle pete)


Saraares

                                              os cinco sentidos
                                             acrílico sobre lenzo