 |
| Castelao: Cousas |
Enlace a unha bitácora adicada exclusivamente a este libriño de Castelao
A SEMANA PÁLIDA
Loira loira
era a muller que despareceu entre os lastros
tan leven que serían tomados por follas
tan grandes que se diría que eran casas
Era lembro ben un luns
día en que o xabrón fai chorar os astrónomos
O martes volvina ver
semellante a un xornal despregado
aboiando ao vento do Olimpo
Despois dun sorriso que fumegou como unha lámpada
saudou a súa irmá a fonte
e voltou ao seu castelo
O mércores espida pálida e cinxida de rosas
pasou como un pano
sen ollar as sombras dos seus semellantes
que se espreguizaban coma o mar
O xoves só vin os seus ollos
signos sempre abertos para todas as catástrofes
Un desapareceu detrás do seu cerebro
o outro enguliuno unha pastilla de xabrón
O venres cando se ama
é o día dos desexos
Pero ela alonxouse berrando
Tilburi tilburi a miña frauta perdeuse
vouna procurar baixo a neve ou o mar
O sábado agardaba por ela cunha raíz na man
disposto a queimar no seu honor
os astros e a noite que dela me afastaban
mais ela perdérase como a frauta
como un día sen amor
E agardei o domingo
pero o domingo non chegou
e fiquei no fondo da cheminea
como unha árbore botada a perder.
BENJAMÍN PÉRET: Le grand jeu
Benjamín Péret, poesía y revolución
Ningún comentario:
Publicar un comentario