a gramática das pedras

Pedra da auga
Teis

A GRAMÁTICA DAS PEDRAS

(petroglifos)

Na noite

Dos tempos

Cando os niveis de

Radioactividade

Eran asumibles

Os dedos

Dun xigante

Falaban ao cosmos

Con pegadas

Circulares

Sen acentos

Sen aristas nin

Ángulos na voz

OOOM

Sílaba sagrada

Laxa labrada

Túnel de tempo

Isto

A

C

A

B

O

U

http://listen.grooveshark.com/s/Happiness+Together/27HTB5?src=5


pedra da auga

por aquí xogabamos de pequenos

coa cabeza coroada de follas de castiñeiro

aos indios

eramos como vinte ou trinta na tribo

case ninguén quería ser vaqueiro

..................................

o único petroglifo do término municipal de vigo

Frío fóra
a calor húmida da cociña de ferro, sempre fumegante
o almorzo

O coitelo da camiñada ata a escola.

É unha casa de pedra con dúas plantas
arriba as nenas
abaixo os nenos
hai un cuarto dos ratos
e un mestre abaixo que martiriza os nenos cunha vara
e unha mestra arriba que nos despreza
obríganos a falar en castellano
non sabemos
tanto lle ten, somos un paletos.

No recreo
saímos a un campo de terra protexido por un inmenso ombú
obrígannos a saltar á corda
a corda é xigantesca
cando te equivocas e che lostrega nas pernas
quedan as marcas
as nenas non podemos levar pantalón
eu lévoo
a mestra tortúrame tirándome das orellas
o lóbulo sepárase
chego a casa sangrando
miña nai monta en cólera
vai onda a mestra que é zamorana e di non entender como falamos
chama por ela a berros
dille que como volva a poñerme a man encima
que a rebenta
nese momento adoro a miña nai
a vacaburra nunca máis volveu tocarme
eu só tiña catro ou cinco anos.

Anos máis tarde no inmenso campo de terra
construíron o instituto, era só masculino.

O ombú cortárono, era o único exemplar de toda a ría de Vigo.

http://incendiaelcielo.blogspot.com/2011/03/placer-culpable.html

tragarei cada unha das vosas mentiras 
só polo gusto de cuspírvolas á cara