10/02/11

MONÓLOGO EXTERIOR

A ESCRAVA LIBERDADE DE CREACIÓN


Cando unha é creativa, raramente é produtiva
ou metódica
ou puntual
ou previsible.
Non se somete a un método prefixado
e continuamente se atopa con que está fóra de tempo
e non sabe exactamente como vai continuar, nin por onde, nin a onde vai chegar.
En todo caso, o que produce non está destinado ao consumo inmediato, e dar co receptor adecuado ao experimento é unha gran aventura que semella quedar librada ao azar.


Cando unha se pon creativa, déixase levar, non se aferra, ponse guerreira a actuar en disposición nin de ataque nin de defensa; sobrevoa o tempo con ganas de nadar e moitas ganas de gañar.


Cando unha é creativa, empeza por observar pormenorizadamente todos os recunchos do seu ser, mírase de fronte e aguanta a ollada, tanto ten se o espello é cóncavo ou convexo, e, se sae ilesa do chequeo, ponse, abstraída a soñar como non é nada o peso da vida e das cousas que a sepultan, comparado co enorme cargamento de se ver unha a si mesma sen hipermetropías ópticas, hipermetropanfilamente pérfida.


fotopoema


http://sociedaddediletantes.blogspot.com/2010/05/y-yo-te-buscare-por-nostro-mar.html  este é un enlace ao poema SOS de Manuel Antonio, versión bilingüe en galego e castelán, así como unha fermosa reflexión sobre as navegacións por ningures.

5 comentarios:

angola dixo...

O último verso do fotopoema é unha paráfrase de Manuel Antonio que pretende ir máis alá. Sen o mar, sen o barco é, por razóns técnicas, imposible que poidamos sobrevivir nós.

Khuai dixo...

¡No hay manera de sacar provecho comercial de una creatividad que no quiere ni oír hablar de ello!

angola dixo...

Nada,nada, o mellor deste mundo está fóra das tendas, non se pode codificar en barras e aínda por riba carece de sistemas de alarma. Hai que abrir ben os ollos, señor Khuai.

JAUS dixo...

Sorpresa. Mola.
El oso Yogui y su colega el pequeño, Bu_Bú

animada animista dixo...

coidado co sesto da merenda e con carapuchiña, naf, naf.