ORDE Nº2 AO EXÉRCITO DA ARTE

A vós_
barítonos ben nutridos_
que de Adán 
aos nosos días
conmovedes os antros chamados teatros
con suspiros de Romeos e Xulietas.


A vós-
pintores, 
pesados coma cabalos.
adubío comichón e rinchante de Rusia,
agochados nos obradoiros,
seguide pintando a mona
con floriñas e nus.


A vós-
encrequenados na sombra de folliñas místicas,
frontes sulcadas de enrugas,
futuristiños,
imaxinistiños,
akmeistiños,
enredados na tearaña das rimas.


A vós-
que mudastes o peiteado liso
por hirsutas guedellas,
os zapatos de charol por zocas,
proletcultiños,
que remendades 
o gastado frac de Puschkin.


A vós-
bailaríns trompetistas,
que traizoastes á luz do día
e pecastes ás agachadas,
que imaxinastes o futuro
como unha enorme ración de académico.
A vós,
eu-
xenial ou non,
que deixei as parvadas
e que traballei na Rosta,
dígovos
antes de que vos boten a culatazos:
Acabade con ela!


Rematádea!
Esquecede,
cuspide
nas rimas,
nas arias, 
na roseira,
e nas demais tontices
do arsenal das artes.
A quen lle interesa
que " Ai, pobriño,
como amaba
o malpocadiño..."?
Agora
necesitamos artesáns,
non predicadores guedelludos.
Escoitade!
Xemen as locomotoras,
o vento entra polas fendas:
"Dádenos o carbón do Don!
Montadores
e mecánicos, ao depósito!


En cada afluencia dos ríos
cun boquete no costado:
os barcos atronaron nas dársenas:
" Dádenos petróleo de Bakú!"


Mentres gastamos a nosa enerxía
en inútiles discusións, á procura
dun sentido oculto,
un inmenso berro sacode as cousas:
" Dádenos formas novas!"


Xa non hai imbéciles
que agardan coa boca aberta
a palabra do "mestre".
Camaradas,
dade unha arte nova
unha arte
que tire a República do fango.


MAÏAKOVSKI: Poemas. A guerra e o universo. Prólogo. Orde nº2 ao exército da arte (1919-1922)

Futurismo