 |
| son rebelde danme noxo os conformistas os tendeiros do tedio que viven coma sapos C.E.FERREIRO |
ETERNOS SALVAXES
continuación dun texto empezado
por outro
non se sabe cando
nin onde
pero si por que
pero si por que
"Os inversores
contan os cartiños
con medo
e xogan ás damas
a tempo real
e nunca imaxinado
Os salvaxes
xogamos ao desexo
de sermos felices
porriba
das súas perdas
ou ganancias
É o noso momento
o de facérmonos oír
escoitar
e predicir
o próximo movemento
que está por vir
Benvido sexa...
"O capitalismo morreu
1
este é o momento
esta a hora
sincronicemos os reloxos avariados do noso corazón
algo está a suceder
sin que ninguén poida evitalo
nin facer nada para impedir que suceda
o que xa é, está sendo
coa vantaxe incalculable
de que non é no tempo real
dos usureiros
senón no tempo imaxinario
da poesía
2
actuando en diferido...
como se pode reprimir
o discontínuo...con ilimitada continuidade?
con máis continuidade aínda
da que sería posible en tempo real?
3
que pasada!
o pasado e o presente
conxugados simultáneos
nun futuro irreprimible!
4
temos unha gran granada
estoupando a cámara lenta
e por sectores
no xesto
multitudinario
cosmopolita
e políglota
5
isto non o conseguen
nin cen anos de soidade
nin cen anos de propaganda e televisor
6
activémola
7
dende esta coordenada espazo-temporal
que erradamente coido ser eu
saúdo amorosa e rabiosamente
as novas xeracións
de poetas salvaxes da Terra
que é a única palabra da linguaxe
que ten rango maiúsculo
saúdos vibratorios
aos cachorros
da maltreita nova poesía interplanetaria
que nace do agobio e da dor
para transformarse en alegría
comunicada ao máis alto nivel
8
Agora, que a gran máquina encripte
todo como queira
a linguaxe xace calcinada aos nosos pés
faremos dela unha égua salvaxe
a rinchar nos montes devastados
dos nosos ósos
alentados pola obra común
de desmantelar con
arriscadas e lúbricas manobras
o ESTADO DO ODIO
e a sociedade que o supura.
9
"O capitalismo morreu
e das súas cinzas florecerán sorrisos"
Florecerán sorrisos
e moitas outras
flores bravas,
plantas exóticas e
bagas salvaxes
tamén
tamén
 |
| vitaminas activistas contra o victimismo dominante |
http://listen.grooveshark.com/s/Your_Picture/2oGjCZ
http://amarellesbravos.blogspot.com/2010/10/haicu-3.html
3 comentarios:
ONDE SE DI ALEGRÍA
LÉASE RESITENCIA
A ALEGRÍA DE RESISTIR
O MILAGRO
DE ESTARMOS VIVOS
COLEANDO
ACTUANDO
COA CONCIENCIA OUREADA
POR ESE DESPREZO SISTEMÁTICO
POLA SEMÁNTICA DA HISTORIA
NAI QUE A PARIU!
Deixis en fantasma
Aquello.
No eso.
Ni
-mucho menos- esto.
Aquello.
Lo que está en el umbral
de mi fortuna.
Nunca llamado, nunca
esperado siquiera;
sólo presencia que no ocupa espacio,
sombra o luz fiel al borde de mí mismo
que ni el viento arrebata, ni la lluvia disuelve,
ni el sol marchita, ni la noche apaga.
Tenue cabo de brisa
que me ataba a la vida dulcemente.
Aquello
que quizá hubiese sido
posible,
que sería posible todavía
hoy o mañana si no fuese
un sueño.
ÁNGEL GONZÁLEZ
A unidade mínima de tempo imaxinario da poesía é o micrón de disconformidade, nacido o 3 do 1 do 2011. E aínda está por ver o lonxe que se pode chegar con el. O tempo dirá.
Publicar un comentario